իմ խենթ երազանքը

Ես ապրում եմ մի քաղաքում ,ուր ամեն  օր անձրևը այցելում է ինձ ,ուր ես միակ մարդը չեմ ,որ չեմ բողոքում անձրևից,այստեղ ամեն ինչ մաքուր է, անկեղծ ,առանց ստերի ու դավաճանությունների:Այստեղ ես ազատ եմ,հանգիստ,հեռախոսս չի զանգում,ինձ ոչ-ոք չի խանգարում:Ես մի ընկեր ունեմ,դա անձրևն է:

 Մի գիշեր ,երբ  ուժեղ անձրև էր գալիս , դուրս եկա ու սկսեցի  քայլել   անձրևի տակ  :Քայլում էի ու մտածում ,մտածում իմ կյանքի մասին,իմ երազանքների:Ամբողջովին թրջվել էի , զգում էի անձրևի ամեն մի  կաթիլը ,ես մենակ էի ' անձրևի հետ:Դրսում այնքան լուռ էր , միայն անձրևի ձայնն էի լսում ,բոլորը տանը տաքուկ անկողնում քնած էին,իսկ ես դրսում էի,մենակ:Այնքան գեղեցիկ էր աշխարհը առանց մարդկանց:

Ես զգում էի, որ երջանիկ եմ:Անձրևի կաթիլները գլորվում էին դեմքիս վրայով ,կարծես ողջունում էին ինձ:Կարծես ինչ-որ բան էին ուզում ասել:Մեղմ  քամին փչում էր դեմքիս:Զգում էի անձրևի թարմ բույրը,չիմանալով անգամ ,թե ուր եմ գնում:Քայլում էի ու զրուցում անձրևի հետ:Քամին ուղեկցում էր մեզ,չուզենալով մեզ մենակ թողնել,բայց միևնույնն է,նա մեզ չէր խանգարում:Ես քայլում էի անձրևի հետ,չուզենալով արթնանալ այս երազից

Մի գիշեր էր մութ: Անձրև էր գալիս:

*** Մի գիշեր էր մութ: Անձրև էր գալիս: Խավար էր իջել իմ մթնած հոգում: - Ամայությունն էր հեկեկում այնտեղ Հին, անվերադարձ երազների տեղ: Եվ ես դուրս եկա: Ցեխոտ փողոցով Քայլեցի երկար: Չգիտեմ, թե ո՞ւր, ինձ համար արդեն Ճանապարհ չկար... Երկա՛ր քայլեցի: Եվ իմ դեմ ահա - մի երկա՛ր փողոց: Հեռվում - դեղին, տարտամ կրակներ: Եվ ես մոտեցա այն կրակներին, Որոնք իմ սրտին մի հի՛ն լուր բերին... Մի հին լուր` հոգուս մեջ պահված ծածուկ - Եվ ես այն շեմքը անցա կամացուկ... Ու... այս եմ հիշում` Մի հին անկողին - թաղված մշուշում: Ու մի մերկ մարմին: Ու ցավոտ, ճնշված հեկեկանքը իմ... Ու դուրս եկա ես: Զգացի միայն, որ ցուրտ է, քամի, - Որ կյանքն ինձ համար էլ կատակ է մի... Ինձ համար մեռավ ամեն սրբություն: Գնա՜, սիրելիս: Թող կյանքը գլխիս մրրիկներ տեղա Ու մոխիր ցանի - Էլ ո՜չ մի զղջում իմ երազը հին Ետ չի դարձնի... Գնա՜, սիրելիս. Ու թող մի վայրկյան քեզ մտքից հանեմ, - Ուզում եմ քնեմ - ախ, ինչպե՞ս քնեմ... Եղիշե Չարենց